Motomacera, Erol Aynacı ile Dünya Turu
Erol Aynacı
Özgeçmiş:
1972 Antakya/Hatay doğumluyum. İlk ve orta öğrenimimi Antakya'da yaptıktan sonra 1995 yılında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi 2001 yılında da Uludağ Üniversitesi Pediatri Bölümü'nden mezun oldum. Çocuk uzmanı olduktan sonra sonra değişik özel hastanelerde çalıştım. Nisan 2014 yılında Bursa'da çalıştığım hastaneden istifa edip, hayallerimde olan motosikletle yapacağım uzun seyahatime başladım.
Motosiklet geçmişi:
2003 yılında çalıştığım hastanenin önünde park edilmiş Yamaha Virago 250 cc gördum. Meğer bu beraber çalıştığım beyin cerrahisinden arkadaşımınmış. Hayatımda biraz değişiklik yapmak ve monotonluktan kurtulmak için motosikleti bana satmasını teklif ettim ve bu şekilde motosiklet kullanmaya başladım. Kısa süre içerisinde artık arabayı kullanmamaya ve sürekli motosiklet ile dolaşmaya başladım. 1 yıl sonra Kawasaki VN Classic 800 cc Chopper'la motorumu değiştirdim. En son 2007 yılında BMW GS 1200 cc Adventure'ye geçiş yaptım. Bu motorla önce tüm Turkiye'yi dolaştıktan sonra Avrupa ülkelerini gezmeye başladım. Bu uzun seyahatime çıktığımda motorumun anahtarını en yakın arkadaşıma verdim, belki döndüğümde tekrar kullanırım diye. Şu dönemlerde ise Amerika'dan aldığım Kawasaki KLE 650 ile seyahatimi yapıyorum.
Kawasaki KLE seçmemin nedeni:
Uzun seyahatime çıkmadan önce Güney Amerika'yı motosikleti ile dolaşan ve internetten bağlantı kurup sonradan arkadaş olduğum Şavas Balaban ile görüştüm. O seyahatini Kawasaki KLE ile yapmıştı ve bir daha yapsa aynı motoru tercih edeceğini söyledi. Yine aynı sohbet esnasında başka bir arkadaşımda aynısını söyledi. Motosikletin mekanik olması, üzerinde fazla elektronik aksamın olmaması, kolay tamir edebileceğim bir motor olması, fazla pahalı olmaması, problemli olduğunu duyduğum Orta ve Güney Amerika ülkelerinde eğer çalınırsa daha az üzüleceğim bir motosiklet seçme adına bana da mantıklı geldi. Kendince küçük dezavantajları var tabi. Tek silindir olması, benzin ve vites göstergesinin olmaması, biraz vibrasyonlu olması gibi. Ama açıkçası zaten benzin göstergesi benim için önemli değildi, her benzin aldığımda sayacı sıfırlamam yetiyordu ve böylece hiç problem yaşamadan kalan miktarı hesaplayabiliyorum. Vites göstergesi keza aynı şekilde çok önemli değil motorun sesinden ve devrinden yola çıkarak sürüş yapıyorum.
Yola çıkmadan motorda yaptığım değişiklikler:
Motosikletin alt motor koruması plastikten yapılmaydı, onu metal bir koruma ile değiştirdim. Enduro sürüşlerde alttan fazla darbe yiyecekti ve plastik koruma yetersizdi. Yanlara motor koruma demirleri taktırdım. İki yana metal çanta aldım ancak arkaya koymadım. Motorun arkasında kullanabileceğim daha geniş bir alan olsun istedim. Elcik ısıtma ekledim ve kısa olan on rüzgar camını daha uzun olanı ile değiştirdim. İlk başta cruise kontrolde koymuştum, ama kısa bir süre sonra memnun olmadığım için çikardım onu. Yolda bir problemle karşılaşmam halinde elimde olsun diye de, tamir kiti, hava pompası, yedek iç lastik, yedek debriyaj ve fren kolu aldım.
Boyle bir yolculuga çıkmaya nasıl karar verdim?
Aslında bazı açılardan kolay bazı acılardan zor bir karardı. Yıllardır yaptığım ve sevdigim bir işim vardı, arkadaslarım vardı, Bursa'da yaşamaya alışmıştım ve sonsuza kadar bu şekilde devam edebilirdi. Ama sürekli kafamı kurcalayan, beni rahatsız eden bir dürtü vardı, içimde ki ses sürekli 'gitmelisin' diyordu bana. 1 hafta sonra, 1 ay veya 1 yıl sonra ne yapacağınızı bildiginiz zaman hayat çok keyifli olmuyor. Bunu rahatsız veya huzursuz olduğum için söylemiyorum, sadece hayatımda değişiklik istedim, farklılaşmak, yeni kültürler tanımak ve hayatın bana sunacaklarını görmek. Bilinmeyen her zaman bilinenden daha ilgi çekicidir. O nedenle çalıştığım hastaneye ayrılacağımı söyledim, Hatay'a gidip ailemi ziyaret ettim, arkadaşlarımla vedalaştım ve sadece bir kaç küçük kıyafeti koyduğum sırt çantamla yola çıktım.
Neden Florida / Amerikadan başladım?
Bu yolculukta amacım sadece motosiklet sürüp yolları kat etmek değil. İnsanlarla temas etmek, konuşmak, paylaşmak ve tartışmak istiyordum. Çünkü şehirleri veya yerleri güzel yapan şey aslında sadece binalar, nehirler, göller, dağlar değil. Yolda karşılaştığınız insanlar ve sahip oldugunuz anılar yerleri farklı kılar ve güzelleştirir. O nedenle İngilizcemi daha fazla geliştirebilmek için 2 aylığına bir okula başladım. Miami'de yaşayan İspanyollar fazla olduğu için bu sayede Orta ve Güney Amerika ile ilgili bilgilerimi arttırabilecek ve belki birazcıkta olsa İspanyolca ögrenebilecektim. 2 aylık zaman içerisinde de motorsikletimi alıp hazırlıkları bitirebilirdim.
Rotayı nasıl belirledim?
Hiç bir zaman kesin bir rotam olmadı. Her zaman karşılaştığım insanlarla sohbet etmeye ve bilgilerimizi paylaşmaya çalıştım. Motorsikleti sürdükçe zaten yol kendini belli etmeye basladı. Kabaca aklımda ilk başlarda Florida'dan Orta ve Güney Amerika'ya gitmek varken, çok kısa bir süre içinde fikrimi değiştirip Alaska'yı yapmaya karar verdim. Böylece kıtanın en kuzey ucunu yapıp ardından en güney ucuna gidecektim. Ama her motosiklet kullanıcısının bildiği gibi aslında amaç yol yapmak, yolu bitirmek değil. Normalde rota belirlemek için küçük bir internet araştırması yapmak yeterli iken bunu hiç yapmak istemedim. Çünkü bence her gezgin kendi rotasını yapmalı. Başkalarının daha önce yapyığı rotanın aynısını yapmanın benim için çekici bir tarafı yoktu.
Şu ana kadar seyahat nasıl geçti?
Ülkemden Nisan 2014 başında ayrıldım, iki aylık Florida hazırlıklarından sonra Haziranın ilk haftası motosikletim Geziperest'e atlayıp ilk durak olan New Orleans'a doğru yola çıktım, sonrasıda kendiliğinden gelişti. ABD'nin nerdeyse tamamını dolaştım, Alaskaya gidip yaklaşık 2 ay zaman geçirdim, sonrasında Kanada, tekrar ABD'ye dönüş, Meksika, Küba, Belize, Guatemala, El Salvador, Honduras'ı gezdim. Şu dönemlerde de Nikaragua'dayım. Motosiklet tamiri konusunda pek fazla bilgim yokken şu dönemlerde kendi işimi halledebiliyor, kamp yapabileceğim alanları rahatlıkla seçebiliyor ve insanlarla çok daha iyi iletişim kurabiliyorum. Bu pek kolay olmadı tabi. Her yaşadığım olaydan ve duyduğum şeylerden ders çıkarmaya çalıştım, aynı zamanda kendimi geliştirmeye de. Bunun için İspanyolca derste aldım Guatemala'da. Yine de daha katedecek çok mesafem ve ögreneceğim çok şey var.
Motorsikletime neden Geziperest ismini koydum?
Bu ismi tabiki geziyi seven anlamında kullanmak için koymadım. Bursa'da hastanede çalışıp hasta muayene ederken Gezi parkındaki azıcıkta olsa gösterilen protestoları gördüm. Dedim ki 'benim orda olmam lazım'. Hastaneden 2 haftalık izin alarak Gezi parkı protestolarına katıldım, parkta yattım. Orda tanıdığım insanlar ve düşünceleri yalnız olmadığımı gösterdi bana ve içimdeki ülkem adına olan umutlarımı güçlendirdi. Gezi parkını gerçekleştiren düşūnceye saygımdan dolayı motosikletime 'Geziperest' adını taktım. Çokta memnunum kendisinden.
Seyahatle ilgili zaman sinirlamam var mı?
Seyahatin başından beri sınır koymadım. İçimden geldiği gibi ve istediğim yerlere gitmeyi hedefledim hep. Şu an seyahatimde 11. ayıma yaklaşıyorum ve 40.000 km ye yakın yol yaptım.
Masrafları nasıl karşılıyorum, pahalı olmuyor mu?
Hayatım boyunca hiç zengin olmayı hedeflemedim ve para kazanmayı sadece bir araç olarak gördüm, amaç değil. Yola çıkarken biraz birikim yaptım. Yol yordam bildiğiniz zaman aslında masrafların nasıl minimum çekilip daha fazla keyif alınabileceğini öğrendim. Kanada ve ABD Orta Amerika Ülkelerine göre daha pahalı olsa da motosikletimde taşıdığım kamp malzemelerim her zaman daha uygun yerlerde kalma firsatı verdi bana. Masraflar kişisel istek ve beklentilere göre çok değişken. Yol boyunca da hep daha ucuz ve keyifli yaşamanın yollarını buldum zaten.
Böyle bir seyahati yapmak zor bir şey mi?
Bana sorarsanız en önemli şey ortamı hazırlayıp ilk adımı atmak. Gerisi tamamen kişisel beklentilere ve yeteneğe kalıyor. Bir arkadaşımın dediği gibi 'Eğer çok kolay olsaydı herkes yapardı'. Ben de diyorum ki aslında ilk adımı atın, gerisi gelecektir. Zor olanı alıştığımız, bildiğimiz, kendimizi güvende hissettiğimiz ortamı terketmek. Algılar açık ve öğrenmeye yatkınsanız, biraz da cesaret varsa bence gerisi kolay.
Devamı bir sonraki yazımda
Erol AYNACI
Motomacera'dan Görüntüler
